درمان افسردگی با تحریک الکتریکی مغز (درمان افسردگی با tDCS ) - روان مد تجهیز

درمان افسردگی با تحریک الکتریکی مغزی (tDCS): بررسی و آینده

by تحریک الکتریکیمقاله

مطالب : درمان افسردگی با تحریک الکتریکی مغز – درمان افسردگی با tDCS

درمان افسردگی با تحریک الکتریکی مغزی (tDCS): بررسی و آینده

افسردگی، یک بیماری روانی شایع و ناتوان‌کننده است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. روش‌های درمانی مختلفی برای مدیریت این بیماری وجود دارد، از جمله داروها، روان‌درمانی و روش‌های جایگزین. در سال‌های اخیر، روش نوینی به نام تحریک الکتریکی مغزی (tDCS) به‌عنوان یک روش کم‌تهاجمی و مؤثر برای درمان افسردگی مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله به بررسی مکانیسم عمل، اثربخشی، مزایا و معایب tDCS در درمان افسردگی، همچنین آینده این روش درمانی می‌پردازد.

مکانیسم عمل tDCS:

tDCS بر اساس تحریک الکتریکی ضعیف قشر مغزی عمل می‌کند. در این روش، الکترودهای کوچکی به پوست سر متصل می‌شوند و جریان الکتریکی ضعیفی را به قشر مغزی منتقل می‌کنند. این جریان الکتریکی می‌تواند فعالیت نورونی را در نواحی خاصی از مغز افزایش یا کاهش دهد. به طور کلی، جریان‌های مثبت (تحریک کننده) در مغز به افزایش فعالیت نورونی و جریان‌های منفی (مهاری) به کاهش فعالیت نورونی منجر می‌شوند.

تحقیقات نشان می‌دهند که tDCS می‌تواند بر مدارهای عصبی مرتبط با افسردگی، مانند مدارهای پیشانی-پیشانی-هیپوکامپ، تأثیر بگذارد. این مدارها در تنظیم خلق و خو، توجه و حافظه نقش دارند و در افراد مبتلا به افسردگی، اغلب اختلال دارند. به عنوان مثال، tDCS می‌تواند فعالیت قشر پیشانی را افزایش دهد، که می‌تواند به بهبود عملکرد شناختی و تنظیم عاطفی کمک کند.

پیشنهاد ویژه برای شما!

خرید محصول با تخفیف ویژه! مخصوص این مقاله

اثربخشی tDCS در درمان افسردگی:

مطالعات متعددی اثربخشی tDCS در درمان افسردگی را نشان داده‌اند. این روش به طور خاص در کاهش علائم افسردگی، مانند خلق پایین، فقدان علاقه و انرژی، و مشکلات خواب مؤثر است. در بسیاری از تحقیقات، tDCS به تنهایی یا در ترکیب با سایر روش‌های درمانی، مانند روان‌درمانی یا دارو، نتایج مثبتی را به همراه داشته است.

با این حال، مهم است که به این نکته توجه شود که اثربخشی tDCS برای همه افراد یکسان نیست و ممکن است به عوامل مختلفی مانند نوع افسردگی، شدت بیماری، و نوع پروتکل tDCS بستگی داشته باشد. همچنین، نتایج به دست آمده در مطالعات مختلف، گاهی اوقات متفاوت و حتی متناقض هستند، که نیاز به تحقیقات بیشتر و بررسی دقیق‌تر را برجسته می‌کند.

مزایای tDCS:

  • کم‌تهاجمی: tDCS یک روش درمانی کم‌تهاجمی است و در مقایسه با روش‌های درمانی دیگر، مانند جراحی مغز، عوارض جانبی کمتری دارد.
  • عوارض جانبی کم: معمولاً عوارض جانبی tDCS خفیف و موقتی هستند، مانند احساس سوزش یا درد خفیف در محل الکترودها.
  • راحتی استفاده: اجرای tDCS نسبتا آسان و سریع است و در محیط‌های مختلف قابل انجام است.
  • امکان ترکیب با سایر روش‌های درمانی: tDCS را می‌توان با سایر روش‌های درمانی، مانند روان‌درمانی یا دارو، ترکیب کرد تا اثربخشی را افزایش دهد.
  • هزینه پایین‌تر نسبت به برخی روش‌های درمانی: در مقایسه با برخی درمان‌های پیشرفته تر، هزینه tDCS ممکن است پایین‌تر باشد.

معایب tDCS:

  • نیاز به پروتکل مشخص: برای حصول نتایج مطلوب، استفاده از پروتکل‌های مشخص و استاندارد شده tDCS ضروری است. تغییرات در پارامترهای جریان، مدت زمان و محل قرارگیری الکترودها، می‌تواند بر اثربخشی روش تأثیر بگذارد.

آینده tDCS در درمان افسردگی:

پیشرفت‌های تکنولوژیکی و انجام مطالعات بیشتر، می‌تواند به بهبود اثربخشی و افزایش ایمنی tDCS کمک کند. استفاده از روش‌های تصویربرداری عصبی، مانند fMRI و EEG، می‌تواند به شناسایی افراد مناسب برای درمان با tDCS و بهینه‌سازی پروتکل‌های درمانی کمک کند.

همچنین، تحقیقات در حال بررسی قابلیت شخصی‌سازی پروتکل‌های tDCS بر اساس ویژگی‌های فردی، از جمله ژنتیک و ویژگی‌های عصبی-شناختی است که می‌تواند منجر به درمان‌های هدفمندتر و مؤثرتر شود.

نتیجه‌گیری:

tDCS یک روش درمانی نوظهور و امیدوارکننده برای افسردگی است که با مکانیسم عمل پیچیده و اثربخشی نسبی، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. با این حال، همچنان نیاز به تحقیقات بیشتر و مطالعات بالینی بزرگ‌تر وجود دارد تا اثربخشی، ایمنی و قابلیت شخصی‌سازی این روش درمانی را به طور کامل مشخص کند. استفاده از tDCS به عنوان یک روش درمانی تکمیلی، در کنار سایر روش‌های درمانی شناخته شده، می‌تواند در آینده به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به افسردگی کمک کند.

 

درمان وسواس با QEEG - درمان وسواس با نقشه مغزی - درمان OCD با QEEG  - روان مد تجهیز

درمان وسواس با QEEG

by مقالهنقشه مغزی

مطالب : درمان وسواس با QEEG – درمان وسواس با نقشه مغزی – درمان OCD با QEEG 

درمان وسواس با QEEG : رویکردی نوین

وسواس فکری-عملی (OCD) یک اختلال اضطرابی مزمن است که با تکرار افکار مزاحم (وسواس) و رفتارهای تکراری (اجبار) مشخص می‌شود. این رفتارها تلاش برای کاهش اضطراب ناشی از افکار وسواسی هستند اما به طور موثری در این امر ناموفق‌اند. در سال‌های اخیر، پیشرفت‌های چشمگیری در زمینه تصویربرداری و نقشه مغزی به ما کمک کرده است تا درک بهتری از مکانیسم‌های عصبی این اختلال داشته باشیم و به دنبال درمان‌های هدفمندتری برویم.

نقشه مغزی و درک مکانیسم‌های OCD:

تصویربرداری‌های مغزی مانند fMRI و PET، به ما اجازه می‌دهند فعالیت‌های مختلف نواحی مغز را در زمان انجام وظایف خاص بررسی کنیم. تحقیقات نشان می‌دهند که در افراد مبتلا به OCD، نواحی خاصی از مغز، به‌ویژه قشر پیشانی و قشر آهیانه‌ای، فعالیت غیرطبیعی دارند.

  • قشر پیشانی: این ناحیه از مغز نقش مهمی در برنامه‌ریزی، کنترل رفتار و تصمیم‌گیری دارد. در OCD، فعالیت این ناحیه در پاسخ به افکار وسواسی و احساس اضطراب، به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌یابد.
  • قشر آهیانه‌ای: این ناحیه در پردازش اطلاعات حسی و توجه نقش اساسی دارد. در OCD، عملکرد این ناحیه در ارتباط با توجه و پاسخ به افکار وسواسی مختل است.
  • امیگدالا: این ناحیه در پاسخ به تهدید و ترس نقش دارد. در OCD، فعالیت غیرطبیعی در امیگدالا منجر به افزایش اضطراب و واکنش بیش از حد به افکار وسواسی می‌شود.
  • مانند نواحی مرتبط با پردازش حافظه و تصمیم گیری: این نواحی مغزی نیز می توانند نقش مهمی در اختلال OCD ایفا کنند و با عملکرد غیرعادی در این افراد همراه باشد.

این یافته‌ها نشان می‌دهند که OCD یک اختلال پیچیده است که بر تعامل بین نواحی مختلف مغز تأثیر می‌گذارد. به عبارت ساده‌تر، نقشه مغزی به ما نشان می‌دهد که سیستم‌های عصبی مرتبط با کنترل، توجه و واکنش به تهدید، در افراد مبتلا به OCD به درستی تنظیم نمی‌شوند.

 

پیشنهاد ویژه برای شما!

خرید محصول با تخفیف ویژه! مخصوص این مقاله

درمان‌های مبتنی بر نقشه مغزی:

درک نقشه مغزی در افراد مبتلا به OCD، به ما کمک می‌کند تا درمان‌های مؤثرتری را طراحی کنیم. این درمان‌ها شامل:

  • درمان‌های رفتاری شناختی (CBT): CBT یک درمان اثربخش برای OCD است. این روش به بیمار کمک می‌کند تا الگوهای تفکر و رفتار خود را تغییر داده و واکنش‌های وسواسی را کاهش دهد. نقش تصویربرداری‌های مغزی در بهینه سازی این روش هاست تا با شناخت دقیق نقاط ضعف در عملکرد مغزی، درمان بر روی نقاط آسیب دیده متمرکز گردد.
  • درمان‌های دارویی: داروهایی مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) می توانند فعالیت‌های مغزی مرتبط با OCD را تنظیم کنند و به کنترل علائم کمک کنند. یافته‌های تصویربرداری مغزی به تعیین دوز و نوع دارو برای هر فرد کمک میکند.
  • درمان‌های تحریک مغزی: روش‌هایی مانند تحریک مغزی عمیق (DBS) و تحریک مغزی ترانس کرانیال (tDCS) به تنظیم فعالیت‌های مغزی در نواحی مرتبط با OCD کمک می‌کنند. در این روش ها از یافته‌های نقشه مغزی برای هدف گیری تحریک در نواحی آسیب دیده استفاده می شود.
  • ترکیب درمان‌ها: ترکیبی از درمان‌های رفتاری شناختی، دارو درمانی و روش‌های تحریک مغزی، اغلب می‌تواند اثربخشی درمان را افزایش دهد. نقشه مغزی به ما کمک میکند تا بهترین ترکیب درمان ها را برای هر بیمار انتخاب کنیم.
  • روش‌های نوظهور: مطالعات در حال انجام روی روش‌های نوظهور مانند مداخلات نوروفیدبک با استفاده از داده‌های نقشه مغزی، نویدبخش درمان‌های شخصی‌سازی شده‌تر و مؤثرتر برای OCD هستند.

محدودیت‌ها و چالش‌ها:

با وجود این پیشرفت‌ها، برخی چالش‌ها و محدودیت‌ها در استفاده از نقشه مغزی در درمان OCD وجود دارد:

  • هزینه و دسترسی: روش‌های تصویربرداری مغزی گران هستند و دسترسی به آن‌ها برای همه افراد مبتلا به OCD محدود است.
  • تفسیر نتایج: تفسیر دقیق اطلاعات به دست آمده از تصویربرداری مغزی نیازمند تخصص بالا و تجزیه و تحلیل دقیق است.
  • پشتیبانی از درمان: به طور کلی درمان های مبتنی بر نقشه مغزی نیازمند پشتیبانی علمی و عملی بیشتری می باشند تا به طور کامل وارد پروسه درمان شوند.

نتیجه‌گیری:

نقشه مغزی در درمان وسواس فکری-عملی (OCD) یک رویکرد نوین و امیدوارکننده است که می‌تواند به درک بهتر مکانیسم‌های این اختلال کمک کرده و درمان‌های هدفمندتر و شخصی‌سازی شده‌تری را ارائه دهد. با پیشرفت بیشتر در این زمینه و توسعه روش‌های تصویربرداری و تجزیه و تحلیل اطلاعات، می‌توان انتظار داشت که درمان‌های مبتنی بر نقشه مغزی نقش مهم‌تری در درمان OCD ایفا کنند و به بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا کمک کنند. با این حال، باید به محدودیت‌ها و چالش‌های این روش‌ها نیز توجه کرد و برای پیشرفت بیشتر، تحقیقات بیشتری در زمینه توسعه و استفاده موثر از این روش‌ها انجام شود.

با خبر باشید!

با عضویت در کانال تلگرام و یا پیج اینستاگرام ما از آخرین اخبار این حوزه با خبر باشید.

نقشه مغزی افراد دوقطبی - QEEG افراد دوقطبی

نقشه مغزی افراد دوقطبی

by مقالهنقشه مغزی

مطالب : نقشه مغزی افراد دوقطبی ( QEEG افراد دوقطبی) – درمان اختلال دو قطبی با نقشه مغزی

مقدمه

اختلال دو قطبی (Bipolar Disorder) یکی از اختلالات شایع و پیچیده روانی است که عموماً با تغییرات شدید در خلق و خو، انرژی و توانایی انجام فعالیت‌های روزمره مشخص می‌شود. این اختلال بر زندگی شخصی، اجتماعی و شغلی فرد تأثیر گذاشته و نیاز به درمان‌های مؤثر دارد. در سال‌های اخیر، تحقیقات علمی در زمینه نقشه مغزی افراد دو قطبی، به‌ویژه با استفاده از فناوری‌های نوین نظیر فناوری‌های تصویربرداری مغزی و تحلیل الکتروانسفالوگرافی (EEG)، افزایش یافته است. هدف از این مقاله، بررسی نقشه مغزی افراد دچار اختلال دو قطبی و ارتباط آن با علل، نشانه‌ها و درمان این اختلال است.

اختلال دو قطبی

تعریف و انواع

اختلال دو قطبی به معنای وجود دو حالت اصلی خلق و خو است: حالت شیدایی (مانیا) و حالت افسردگی. در حالت مانیا، فرد احساس انرژی و خوشحالی فوق‌العاده‌ای دارد، در حالی که در حالت افسردگی، احساس ناامیدی و کاهش انرژی به وجود می‌آید. این دو حالت ممکن است به مدت چند روز تا چند ماه در نوسان باشند. اختلال دو قطبی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

  1. اختلال دو قطبی نوع I: شامل حداقل یک دوره شیدایی و ممکن است شامل دوره‌های افسردگی نیز باشد.
  2. اختلال دو قطبی نوع II: شامل حداقل یک دوره افسردگی و یک دوره هیپومانیا (حالت خفیف‌تر نسبت به شیدایی) است.

نشانه‌ها

نشانه‌های اختلال دو قطبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تغییرات ناگهانی در خلق و خو و رفتار
  • افزایش انرژی و فعالیت در دوره شیدایی
  • خواب‌پریشی و ناتوانی در تمرکز
  • احساس ناامیدی و بی‌ارادگی در دوره افسردگی
  • کاهش توانایی انجام فعالیت‌های روزمره

نقشه مغزی و ارتباط آن با اختلال دو قطبی

مفهوم نقشه مغزی

نقشه مغزی شامل واکنش‌های الکتریکی و فعالیت‌های مغزی است که نشان‌دهنده چگونگی عملکرد مغز فرد در زمان‌های مختلف است. این نقشه‌ها معمولاً با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری نظیر fMRI (تصویربرداری عملکردی با MRI) و EEG به دست می‌آیند. QEEG (الکتروانسفالوگرافی کمی) به تحلیل فعالیت‌های الکتریکی مغز با ارائه داده‌های کمی کمک می‌کند که اطلاعات بیشتری درباره وضعیت سلامت روانی فرد فراهم می‌کند.

نقشه مغزی افراد دو قطبی

تحقیقات نشان داده‌اند که مغز افراد مبتلا به اختلال دو قطبی دارای الگوهای خاصی در فعالیت‌های مغزی است که می‌تواند به شناسایی این اختلال کمک کند. برای مثال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در افراد دو قطبی، فعالیت‌های الکتریکی در نواحی خاص مغز، مانند قشر پیشانی و آمیگدالا، غیرعادی است. قشر پیشانی در تنظیم خلق و خو و رفتارهای اجتماعی نقش دارد و آمیگدالا مرتبط با پردازش احساسات است.

تحلیل‌های مغزی و اختلال دو قطبی

  1. تحقیقات EEG: در طی تحقیقات با استفاده از EEG، مشخص شده که افراد مبتلا به اختلال دو قطبی الگوهای فعالیت غیرطبیعی در امواج معکوسی، به‌ویژه در حالت شیدایی، دارند. فعالیت‌های نسبتاً بالا در فرکانس‌های بتا و آلفا نشان‌دهنده تنش و اضطراب است که در دوره شیدایی بسیار مشهود است.
  2. تصویربرداری fMRI: تکنیک‌های تصویربرداری عملکردی مانند fMRI نشان داده‌اند که در دوران شیدایی، قشر پیشانی در بیش از حد فعال است. این ممکن است توضیحی برای افکار سریع و رفتارهای تکانشی در این حالت باشد. در دوران افسردگی، فعالیت در بخش‌های مرتبط با پاداش مغز کاهش می‌یابد، که می‌تواند توضیحی برای احساس ناامیدی باشد.

مناطق مغزی مرتبط

تحقیقات نشان می‌دهند که چندین ناحیه مغز می‌توانند در اختلال دو قطبی نقش داشته باشند:

  • قشر پیشانی: در تنظیم خلق و خو و تصمیم‌گیری تأثیرگذار است.
  • آمیگدالا: در پردازش احساسات و ترس نقش دارد.
  • هپوکامپ: در یادگیری و حافظه تأثیر دارد و جالب اینجاست که تحقیقات نشان داده‌اند که در افراد دو قطبی ممکن است اندازه هپوکامپ کاهش یابد.

تغییرات ساختاری در مغز

علاوه بر تغییرات عملکردی، مطالعات نشان داده‌اند که ساختار مغز افراد دو قطبی نیز ممکن است متفاوت باشد. بررسی‌های MRI نشان داده‌اند که افراد مبتلا به این اختلال ممکن است اندازه هپوکامپ و قشر پیشانی آنها کاهش یافته باشد، که می‌تواند به مشکلات عاطفی و شناختی مرتبط با این اختلال ارتباط داشته باشد.

پیشنهاد ویژه برای شما!

خرید محصول با تخفیف ویژه! مخصوص این مقاله

اتیولوژی اختلال دو قطبی

عوامل ژنتیکی

یکی از عوامل اصلی در ایجاد اختلال دو قطبی، عوامل ژنتیکی هستند. تحقیقات نشان داده‌اند که افرادی که دارای خویشاوند نزدیک مبتلا به این اختلال هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آن قرار دارند. ژن‌های خاصی نیز ممکن است با اختلالات دو قطبی مرتبط باشند و تحقیقات نشان داده‌اند که گاهی اوقات ترکیب انتخاب ژنتیکی و محیط می‌تواند به بروز این اختلال منجر شود.

عوامل محیطی

عوامل محیطی نیز نقش مهمی در بروز اختلال دو قطبی دارند. از جمله این عوامل می‌توان به استرس‌های شدید، ضربه‌های عاطفی و نوسانات اجتماعی اشاره کرد. محیط ناپایدار و تجربیات منفی دوران کودکی یا دوران جوانی نیز می‌تواند بر خطر ابتلا به این اختلال تأثیر بگذارد.

تعامل ژنتیک و محیط

مطالعات اخیر نشان می‌دهد که تعامل بین ژن و محیط، نقشی اساسی در بروز اختلال دو قطبی دارد. افراد ممکن است از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به این اختلال باشند، اما عوامل محیطی می‌توانند شروع علائم را تسریع یا شدت بخشند.

نقشه مغزی افراد دوقطبی (درمان اختلال)

روان‌درمانی

یکی از رویکردهای اصلی درمان اختلال دو قطبی، روان‌درمانی است. درمان‌های شناختی-رفتاری و خانواده‌محور می‌توانند به بیماران کمک کنند تا با چالش‌های مربوط به اختلال خود بهتر کنار بیایند.

داروها

داروهای تثبیت‌کننده خلق (مانند لیتیوم) معمولاً برای درمان اختلال دو قطبی استفاده می‌شوند. کشفاتی که از بررسی نقشه مغزی افراد دو قطبی به دست آمده، می‌تواند به پزشکان کمک کند که داروهای مناسب‌تری را برای بیمار انتخاب کنند.

نوآوری‌های درمانی

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که با توجه به نقشه مغزی و فعالیت‌های مغزی افراد دو قطبی، می‌توان درمان‌های نوین و شخصی‌سازی شده‌ای را برای آن‌ها به‌کار برد. برای مثال، درمان‌های نوروفیدبک و تحریک مغناطیسی ترانس‌کرانیال (TMS) می‌توانند به تنظیم فعالیت‌های مغزی کمک کنند.

چالش‌ها و محدودیت‌ها

تفاسیر نادرست

تحلیل داده‌ها و نقشه‌های مغزی نیاز به تفسیر دقیق دارند. نادرست بودن تفسیرها می‌تواند به آرامش‌بخش‌های نامناسب یا تجویز درمان‌های غلط منجر شود.

هزینه و دسترسی

معیارهای درمان مبتنی بر نقشه مغزی ممکن است هزینه‌های بالایی داشته باشند و برای همه بیماران در دسترس نباشند.

نتیجه‌گیری

نقشه مغزی افراد دو قطبی ابزاری حیاتی برای درک بهتر این اختلال و درمان‌های مبتنی بر آن است. با تحلیل دقیق‌تر فعالیت‌های مغزی، محققان و پزشکان قادر به شناسایی، تشخیص و درمان بهتری برای بیماران دو قطبی خواهند بود. در نهایت، ارتباط بین ژنتیک، محیط و فعالیت‌های مغزی نیاز به توجه بیشتری دارد تا بتوانیم به شکلی مؤثرتر به افراد مبتلا به اختلال دو قطبی کمک کنیم و کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشیم. آینده تحقیقات در این زمینه نویدبخش است و می‌تواند به کشف راه‌حل‌های نوین و مؤثرتر منجر شود.

با خبر باشید!

با عضویت در کانال تلگرام و یا پیج اینستاگرام ما از آخرین اخبار این حوزه با خبر باشید.

تحریک الکتریکی عصب گوش ، تحریک الکتریکی مغزی و اثرات آن بر گوش و اعصاب و وزوز گوش - روان مد تجهیز

تحریک الکتریکی مغز (tDCS) و اثرات آن بر عصب گوش

by تحریک الکتریکیمقاله

مطالب : تحریک الکتریکی عصب گوش – tdcs و اثرات آن بر عصب گوش – تحریک الکتریکی برای وزوز گوش

تحریک الکتریکی عصب گوش، تحریک الکتریکی مغز (tDCS) و اثرات آن بر عصب گوش

مقدمه

تحریک الکتریکی مغز (Transcranial Direct Current Stimulation یا tDCS) یک روش غیرتهاجمی برای تنظیم فعالیت‌های الکتریکی مغز است که در آن دوقطبی‌های الکتریکی با شدت کم به پوست سر اعمال می‌شود. این تکنیک به طور خاص به‌عنوان یک ابزار تحقیقاتی و بالینی برای درمان اختلالات مختلف عصبی و روانی استفاده می‌شود. در این مقاله، به بررسی مکانیزم tDCS، اثرات آن بر عصب گوش، و کاربردهای بالینی آن خواهیم پرداخت.

tDCS: مفهوم و مکانیزم

tDCS با استفاده از دو الکترود که یکی مثبت (آنوید) و دیگری منفی (کاتود) است، به اعمال جریان الکتریکی به قشر مغز می‌پردازد. این جریان الکتریکی باعث تغییر در پتانسیل استراحت سلول‌های عصبی می‌شود که در نهایت می‌تواند به تنظیم فعالیت‌های عصبی منجر شود. به عبارت دیگر:

  • آنوید: به تحریک سلول‌های عصبی کمک می‌کند و منجر به افزایش فعالیت عصبی می‌شود.
  • کاتود: معمولاً باعث کاهش فعالیت سلول‌های عصبی می‌شود و موجب مهار حالات عصبی می‌گردد.

مکانیزم tDCS به‌طور عمده به دو روش زیر کار می‌کند:

  1. مدولاسیون فعالیت: تحریک tDCS می‌تواند منجر به تغییر در نواحی خاصی از مغز شود و این تغییرات در رفتار و عملکردهای شناختی منعکس می‌شود.
  2. تقویت همزمانی: برخی از پژوهش‌ها نشان داده‌اند که tDCS می‌تواند همزمان با مهارت‌های حرکتی و آموزشی قرار گیرد تا نتایج بهتری حاصل شود.

اثرات tDCS بر عصب گوش

تحریک الکتریکی مغز به ویژه در زمینه‌های ارتباطی با عصب گوش و سیستم شنوایی مورد بررسی قرار گرفته است. عصب گوش به مناطق مغزی مربوط می‌شود که در ادراک شنوایی، پردازش صوت و حفظ تعادل نقش دارند. از جمله اثرات tDCS بر روی عصب گوش و سیستم شنوایی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. تأثیر بر پردازش شنوایی:
    • tDCS می‌تواند به بهبود پردازش شنوایی در افرادی که به اختلالات شنوایی مبتلا هستند کمک کند. تحریک مغز منطقه شنوایی می‌تواند به تقویت کیفیت و دقت شنیدن کمک کند.
  2. درمان تینیوس (Tinnitus):
    • تینیوس به عنوان یک احساس زنگ زدن یا صدا در گوش بدون وجود مصدر خارجی شناخته می‌شود. پژوهش‌هایی نشان داده‌اند که tDCS می‌تواند به‌طور مؤثری در تسکین علائم تینیوس کمک کند. با استفاده از تحریک الکتریکی در نواحی خاص، ممکن است فرد قادر به کاهش احساسات ناخوشایند باشد.
  3. تنظیم ناهنجاری های شنوایی:
    • tDCS می‌تواند به تنظیم فعالیت نواحی مغزی که به ناهنجاری‌های شنوایی مرتبط هستند، کمک کند. این نواحی ممکن است به دلیل استرس یا اختلال عملکرد نامناسب شده باشند.

 

پیشنهاد ویژه برای شما!

خرید محصول با تخفیف ویژه! مخصوص این مقاله

 

کاربردهای بالینی tDCS

  1. درمان اختلالات شنوایی:
    • کاربرد tDCS می‌تواند به عنوان یک درمان کمکی در افراد مبتلا به اختلالات شنوایی مختلف مورد استفاده قرار گیرد. با تحریک نواحی مربوط به شنوایی، می‌توان به اصلاح عملکرد مغز کمک کرد.
  2. کمک به توانبخشی شنوایی:
    • افراد پس از جراحی‌های گوش یا آسیب‌های عصبی می‌توانند از tDCS به عنوان یک ابزاری برای تسریع فرآیند بهبودی و توانبخشی استفاده کنند.
  3. توجه و یادگیری:
    • tDCS می‌تواند به بهبود تمرکز و توجه در افرادی که درگیر گوش‌دادن به اطلاعات هستند، کمک کند. این امر می‌تواند به بهبود مهارت‌های یادگیری و پردازش شنوایی آنها منجر شود.
  4. کاهش اضطراب و استرس:
    • مطالعات نشان داده‌اند که تحریک مغز با tDCS می‌تواند به کاهش اضطراب و استرس در افراد کم‌شنوا یا دارای مشکلات شنوایی کمک کند.

روش‌های انجام tDCS

تکنیک tDCS به‌عنوان یک روش غیرتهاجمی به سادگی انجام می‌شود. روش‌های متداول شامل:

  • انتخاب نواحی مناسب: NIRS (Near Infrared Spectroscopy) می‌تواند برای شناسایی نواحی ایمن مورد استفاده قرار گیرد.
  • قرار دادن الکترودها: الکترودها به‌طور متقارن بر روی ناحیه مورد نظر قرار می‌گیرند.
  • تنظیم شدت و مدت زمان تحریک: شدت معمول جریان در حدود 1 تا 2 میلی‌آمپر و مدت زمان تحریک معمولاً بین 10 تا 30 دقیقه است.

چالش‌ها و محدودیت‌ها

در حالی که tDCS به‌عنوان یک روش درمانی پتانسیل‌های بسیاری دارد، برخی چالش‌ها و محدودیت‌ها نیز وجود دارد:

  1. پاسخ‌های فردی متفاوت: افراد معمولاً به تحریک tDCS با واکنش‌های متفاوتی پاسخ می‌دهند. ویژگی‌های فردی، سن، جنسیت، و شرایط پزشکی قبلی ممکن است در این پاسخ‌ها تأثیرگذار باشند.
  2. کمبود راهنمایی‌های کارآمد: هنوز نیاز به پژوهش‌های بیشتری برای تعیین دقیق مکانیزم‌های tDCS و راهکارها برای تنظیم موثر آن وجود دارد.
  3. عوارض جانبی: هرچند عوارض جانبی tDCS کم است، اما می‌تواند شامل خارش، سوزش یا تحریک پوست در محل قرارگیری الکترودها باشد.

نتیجه‌گیری

تحریک الکتریکی مغز (tDCS) یک ابزار نوین و امیدوارکننده است که پتانسیل‌های زیادی در درمان اختلالات شنوایی و بهبود عملکرد سیستم شنوایی دارد. به‌خصوص برای افرادی که با مشکلاتی همچون تینیوس یا ناتوانی‌های شنیداری مواجه هستند، این روش می‌تواند مؤثر باشد. با وجود چالش‌هایی که در مسیر استفاده از tDCS وجود دارد، تحقیقات مستمر می‌تواند امکان بهینه‌سازی روش‌ها و بهره‌برداری از مزایای بالینی آن را فراهم آورد. در نهایت، tDCS نه تنها به‌عنوان یک شیوه درمانی، بلکه به‌عنوان یک ابزار پژوهشی، آینده روشنی را برای ارتقاء کیفیت زندگی بیماران و بهبود کارکردهای شناختی و شنیداری نوید می‌دهد.

با خبر باشید!

با عضویت در کانال تلگرام و یا پیج اینستاگرام ما از آخرین اخبار این حوزه با خبر باشید.

منع استفاده از tDCS ( چه کسانی نباید از tDCS استفاده کنند ) به همراه ایمنی tDCS - روان مد تجهیز

منع استفاده از tDCS

by تحریک الکتریکیمقاله

منع استفاده از tdcs – چه کسانی نباید از tDCS استفاده کنند ، ایمنی tdcs

tDCS برای چه اختلالاتی استفاده می شود؟

تحریک الکتریکی مغز یک روش درمانی مدرن و مطمئن برای درمان اختلالات بسیاری استفاده می شود.
با گسترش علم و تکنولوژی استفاده از این سیستم درمانی رایج ترین شیوه است.
با فرستادن امواج الکتریکی جهت تحریک مغز برای درمان اختلالات زیر می توان اشاره نمود:

  • میگرن
  • افسردگی
  • بازتوانی پس از سکته مغزی
  • وزوز گوش (زنگ زدن گوش)
  • ولع مصرف (اعتیاد به انواع مواد و الکل و قرص یا پر خوری غذایی)
  • پارکینسون
  • اختلالات اضطرابی
  • دردهای مزمن و بسیاری موارد دیگر

حال که این شیوه درمانی روز به روز گسترش پیدا کرده، بایستی به نکات ایمنی و موارد منع استفاده توجه کرد.

* بیشتر درباره تحریک الکتریکی بدانید *

چه کسانی می توانند از TDCS استفاده کنند؟

ماهیت TDCS و بی نیازی آن به شرکت فعالانه فرد در امر درمان باعث شده تا در محدوده سنی گسترده و انواعی از اختلالات (حتی زمانی که همکاری فرد در درمان کم است) قابلیت استفاده را داشته باشد.
اما ! در ادامه به موارد منع استفاده اشاره می کنیم .

پیشنهاد ویژه برای شما!

خرید محصول با تخفیف ویژه! مخصوص این مقاله

چه کسانی نباید از دستگاه tDCS استفاده کنند؟

در پاسخ به این سوال، کسانی که باطری قلب و یا دستگاه تنظیم کننده ضربان قلب دارند و کسانی که پوست سر آنها زخم است و یا خراشیدگی دارند.
همچنین کسانی که سابقه صرع و یا تومور مغزی* دارند نیز نباید از این دستگاه استفاده کنند.
* پیشنهاد می شود مقاله استفاده تحریک الکتریکی برای درمان تومور مغزی را مطالعه بفرمایید ( در مواردی از تحریک الکتریکی برای تومور مغزی استفاده می شود. )

در نهایت خانم های باردار و افراد زیر 10 سال نیز به دلیل اینکه امواج الکتریکی به صورت مستقیم وارد مغز می شود، برای محض اطمینان هم که شده از این دستگاه استفاده نکنند بهتر است.

وقتی که دستگاه tDCS کار می کند، فرد چه احساسی دارد؟

در شروع درمان معمولاً شخص احساس سوزش خیلی ضعیفی در ناحیه‌ای که الکترود وصل شده می‌کند و پس از مدتی از بین می‌رود.

با خبر باشید!

با عضویت در کانال تلگرام و یا پیج اینستاگرام ما از آخرین اخبار این حوزه با خبر باشید.

انتها / منع استفاده از tdcs، ایمنی tdcs

درمان آلزایمر با نقشه مغزی ( qEEG ) - روان مد تجهیز

درمان آلزایمر با نقشه مغزی qEEG

by مقالهنقشه مغزی

درمان آلزایمر با نقشه مغزی ، آلزایمر و نقشه مغزی

چرا آلزایمر ؟

آلزایمر یکی از مهم ترین علت های مرگ و میر در دنیا شناخته شده است. پیش بینی ها حاکی از آن است که این روند در سال های آینده سیر صعودی خواهد داشت.
درمان آلزایمر در ادامه این سال ها به یکی از مهم ترین دغدغه بشریت تبدیل خواهد شد.
تشخیص زودهنگام این بیماری می تواند نقش مهمی در درمان ایفا کند.
ارزش تشخیص زود هنگام در بیماری آلزایمر از آنجا اهمیت پیدا می کند که با درمانهای امروزی می توان بطور شایسته پیشرفت بیماری را به تاخیر انداخت، و در نتیجه با این وسیله می توان کیفیت زندگی این بیماران را بهتر کرده و استرس مربوط به پرستاری و هزینه های مربوطه را کاهش داد.

نقشه برداری مغز برای تشخیص آلزایمر

تجزیه و تحلیل طیفی qEEG به تغییرات عملکردی قشر بسیار حساس مغز میپردازد. و طبق تحقیقات  به تشخیص بالینی شدت آلزایمر کمک میکند. میزان حساسیت تشخیص نقشه برداری مغز با در چندین مطالعه از 71% تا 81% متغیر بوده است.

* آشنایی بیشتر با نقشه مغزی qeeg

پیشنهاد ویژه برای شما!

خرید محصول با تخفیف ویژه! مخصوص این مقاله

 

تشخیص آلزایمر با qEEG چه مزیتی نسبت به EEG دارد؟

الکتروانسفالوگرافی معمولی (EEG) معمولاً به عنوان ابزاری کمک تشخیصی برای بیماری آلزایمر استفاده می شود. الکتروانسفالوگرافی کمی (qEEG) که اخیراً توسعه یافته است، داده هایی را ارائه می دهد که توسط EEG معمولی قابل دستیابی نیستند.
مطالعات نشان می دهد که qEEG یک ابزار مفید برای تشخیص تغییرات الکتروانسفالوگرافی بیماران مبتلا به آلزایمر است و با شدت اختلال عملکرد شناختی در ارتباط است.

نقشه مغزی بیماران آلزایمری

زوال عقل بیماری آلزایمر وضعیتی است که در آن اختلال شناختی شدید ناشی از بیماری آلزایمر
و افت عملکرد به حدی میرسد که زندگی مستقل روزانه غیرممکن شود.
در نقشه مغزی بیماران مبتلا به آلزایمر به طور کلی، قدرت در همه باندها کاهش می یابد، ریتم آلفا که شبکه مغز را در حالت استراحت حفظ می کند تقریباً از بین می رود.
و موج تتا و همچنین الگوی موج دلتا افزایش می یابد.

امواج نقشه مغزی برای درمان آلزایمر
طبق تحقیقات قبلی انجام شده با QEEG، EEG تغییرات حساسی را نسبت به زمانی که زوال عملکردی رخ می دهد نشان می دهد، قبل از اینکه تغییرات ساختاری شدید در مغز اتفاق بیفتد. “کاهش امواج مغزی” ویژگی اصلی است و در شکل زیر نیز مشاهده می شود:
در نمودار بالا رنگ نارنجی EEG افراد مسن سالم است و امواج مغزی طبیعی مانند موج آلفا مشاهده می شود.
رنگ سبز EEG بیمار با اختلال شناختی خفیف است که موج آهسته مانند موج تتا مشاهده می شود.
رنگ آبی پر رنگ نوار مغزی بیمار مبتلا به زوال عقل آلزایمر است که موج بسیار آهسته مانند موج دلتا و موج تتا مشاهده می شود.

با خبر باشید!

با عضویت در کانال تلگرام و یا پیج اینستاگرام ما از آخرین اخبار این حوزه با خبر باشید.

امواج مغزی چه هستند؟ - نسب دامنه و فرکانس امواج مغزی - انواع امواج مغزی - روان مد تجهیز

امواج مغزی

by مقالهنقشه مغزی

مطالب : امواج مغزی چه هستند؟ – نسب دامنه و فرکانس امواج مغزی – انواع امواج مغزی

امواج مغزی چه هستند ؟

تمامی احساسات ، رفتار و فکر های ما انسان ها، از ارتباطات بین نورون های مغز ما اتفاق می افتد.
امواج مغزی توسط پالس های الکتریکی که به طور هماهنگ از توده های نورون ها که باهم ارتباط دارند، تولید می شوند.
این امواج توسط الکترود ها ( سنسور یا حسگر ها ) که بر روی پوست سر قرار می گیرد، مورد شناسایی قرار می گیرند.
برای تشریح این امواج، یک‌سری فرکانس هایی ( باند ) تعریف شده است تا بتوان به طور دقیق نوع این امواج را تشخیص داد و به سادگی قابل ارزیابی باشد.
این فرکانس ها دارای ویژگی هایی هستند که باعث تفاوت و تشخیص نوع موج ها با یکدیگر می شوند که شامل : آهسته یا سریع بودن و کوتاهی و بلندی امواج مغزی.
برای مشاهده این ویژگی ها کافی است تصویر زیر را مشاهده کنید، خواهید دید که امواجی که با طول موج بیشتر عمدا فرکانس های پایین تری دارند و هرچه فرکانس بیشتر می شود، طول موج کمتر و سرعت موج ها بیشتر می شوند.
با ما همراه باشید تا بیشتر به جزییات این امواج و فرکانس هایشان بپردازیم !

پیشنهاد ویژه برای شما!

خرید محصول با تخفیف ویژه! مخصوص این مقاله

نسب دامنه و فرکانس امواج مغزی

دامنه و فرکانس با یکدیگر نسبت عکس دارند، در امواج مغزی دلتا، دارای بیشترین دامنه و کمترین فرکانس و گاما دارای کمترین دامنه و بیشترین فرکانس می باشند، به همان ترتیبی که در تصویر زیر است.

انواع امواج مغزی ( موج آلفا، تتا، بتا و گاما ) - روان مد تجهیز

امواج دلتا (1 تا 4 هرتز)

موج مغزی دلتا شامل امواج مغزی آهسته و بلند (فرکانس پایین و عمیقا نفوذکننده، مثل ضربات طبل) هستند.
آنها در عمیق ترین مراقبه (مدیتیشن) و خواب بدون رویا ایجاد می شوند. امواج دلتا آگاهی خارجی را به حالت تعلیق در می آورند و منبع تلقین هستند.
شفا بخشی و ترمیم در این وضعیت تحریک می شود و به همین دلیل است که خواب عمیق برای روند بهبود بسیار ضروری است

امواج تتا (4 تا 8 هرتز)

امواج مغزی تتا اغلب در خواب ظاهر می شوند ولی همچنین در مراقبه عمیق نیز غالبند. تتا راه ورود ما به یادگیری، حافظه، و شهود است.
در تتا، حواس ما از جهان خارج می شوند و روی علائم (سیگنال) هایی که از درون سرچشمه می گیرد متمرکز می شوند. این همان وضعیت تاریک و روشن است که ما بطور طبیعی معمولاً فقط هنگامی تجربه می کنیم که از خواب بیدار می شویم یا به خواب می رویم.
در تتا ما در رویا هستیم، تصاویر واضح، شهود و اطلاعات فراتر از آگاهی هشیارانه معمولی ما. اینجا مکانی است برای انباشتن، جایی که ترس ها، سابقه مشکلات و کابوس های خود را نگه می داریم.

امواج آلفا (8 تا 12 هرتز)

امواج مغزی آلفا در حین افکار بدون سر و صدا و در بعضی از حالت های مراقبه غالب هستند. آلفا “قدرت حال” است، اینجا بودن، در زمان حاضر بودن. آلفا وضعیت استراحت مغز است.
موج آ‌لفا به هماهنگی ذهنی کلی، آرامش، هشیاری، یکپارچگی ذهن و بدن، و یادگیری کمک می کنند.

امواج بتا (12 تا 38 هرتز)

امواج مغزی بتا در حالت هوشیاری طبیعی، هنگامی که به انجام وظایف شناختی مشغولیم و به دنیای خارج توجه می کنیم، غالب می شوند. بتا یک فعالیت سریع است و در زمانی که ما هشیار، متوجه، مشغول حل مسئله، قضاوت، تصمیم گیری، یا متمرکز بر فعالیت ذهنی هستیم، حاضر است.
امواج مغزی بتا به 3 باند تقسیم می شوند.
لو-بتا (Lo-Beta) یا بتا 1 (12 تا 15 هرتز)، این را می توان به عنوان بیکار سریع یا متفکر تصور نمود. بتا یا بتا 2 (15 تا 22 هرتز)، درگیری بالایی دارد و  تجربیات جدید، اضطراب بالا یا هیجان را در خود جای می دهد. های-بتا یا بتا 3 (22 تا 38 هرتز)، شامل افکار بسیار پیچیده، ادغام تجارب جدید، اضطراب بالا، یا هیجان زدگی است.
پردازش مستمر با فرکانس بالا یک راه خیلی کارآمد برای راه اندازی مغز نیست، چون انرژی زیادی را به خود اختصاص می دهد.

با خبر باشید!

با عضویت در کانال تلگرام و یا پیج اینستاگرام ما از آخرین اخبار این حوزه با خبر باشید.

درمان تومور مغزی

تومور مغزی و tDCS

by تحریک الکتریکیمقاله

مطالب : درمان تومور مغزی با تحریک الکتریکی مغز، تومور مغزی و tDCS

درمان تومور مغزی با tdcs

با گسترش علم و دانش و پیدا شدن راه های مختلف برای درمان بیماری های سخت، درمان بسیاری از بیماری ها پیدا شده است ولی همچنان بعضی از بیماری ها هستند که نیازمند اکتشافات و راه حل های بیشتری هستند.
تا حالا شده اسم تومور مغزی به گوشتان خورده باشد، این بیماری که یک توده غیرطبیعی در مغز هست، هرچند هرگونه تومور مغزی به خاطر ماهیت تهاجمی و منتشر شوندهٔ خود در فضای محدود جمجمه‌ای، به‌طور ذاتی، جدی و تهدیدکننده زندگی به‌شمار می‌رود، اما تومورهای مغزی (حتی انواع بدخیم آنها) همواره کشنده و مرگبار به‌شمار نمی‌آیند. تومورهای مغزی یا تومورهای داخل جمجمه‌ای می‌توانند ماهیت سرطانی (بدخیم) یا غیر سرطانی (خوش‌خیم) داشته باشند.
میزان تهدیدکنندگی یک تومور، بستگی به ترکیبی از مجموعه عوامل مختلف، همچون: نوع تومور، محل و اندازه تومور و نحوهٔ گسترش و توسعه آن است. از آن‌جا که مغز به‌طور کامل توسط جمجمه پوشانیده شده‌است، تشخیص سریع و زودرس تومور مغزی، تنها در صورتی‌که ابزار پاراکلینیکی و وسایل تشخیصی مناسبی که وضعیت حفره داخل جمجمه را به خوبی مشخص می‌سازند، در دسترس باشند و به سرعت به کار گرفته شوند. اما به‌طور معمول، تشخیص تومور مغزی، در مراحل پیشرفته بیماری و هنگامی رخ می‌دهد که وجود تومور موجب بروز علائم و نشانه‌های غیرقابل توضیحی در بیمار شده‌است.
برای دانستن اطلاعات بیشتر درباره ی tDCS و کاربرد های آن کلیک کنید

در ادامه مطلب این مقاله با موضوع بیماری گلیوما ( یک نوع تومور مغزی هست ) و استفاده از tdcs می پردازیم.

[vc_tta_pageable no_fill_content_area=”true” autoplay=”4″ active_section=”1″ pagination_color=”purple” css=”.vc_custom_1713692224039{background-color: #ffffff !important;}”][vc_tta_section title=”Neurofeedback ” tab_id=”1713690805622-0eb08006-aa62″][vc_cta h2=”” h4=”پیشنهادهایی برای شما!” h4_font_container=”tag:h4|font_size:14|text_align:center|color:%23754c97″ h4_use_theme_fonts=”yes” el_width=”lg” add_button=”bottom” btn_title=”مشاهده و خرید” btn_style=”outline-custom” btn_outline_custom_color=”#754c97″ btn_outline_custom_hover_background=”#754c97″ btn_outline_custom_hover_text=”#ffffff” btn_shape=”round” btn_align=”center” use_custom_fonts_h4=”true” btn_link=”url:https%3A%2F%2Fravanmed.com%2F%25d9%2586%25d9%2588%25d8%25b1%25d9%2588%25d9%2581%25db%258c%25d8%25af%25d8%25a8%25da%25a9%2F|title:%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%88%D9%81%DB%8C%D8%AF%D8%A8%DA%A9%20%7C%20Neurofeedback” css=”.vc_custom_1713692477144{background-color: #ffffff !important;}”]دستگاه نوروفیدبک - روان مد تجهیز

دستگاه نوروفیدبک مدل دو کانال

[/vc_cta][/vc_tta_section][vc_tta_section title=”tES” tab_id=”1713690805623-b84bf37c-9f81″][vc_cta h2=”” h4=”پیشنهادهایی برای شما!” h4_font_container=”tag:h4|font_size:14|text_align:center|color:%23754c97″ h4_use_theme_fonts=”yes” el_width=”lg” add_button=”bottom” btn_title=”مشاهده و خرید” btn_style=”outline-custom” btn_outline_custom_color=”#754c97″ btn_outline_custom_hover_background=”#754c97″ btn_outline_custom_hover_text=”#ffffff” btn_shape=”round” btn_align=”center” use_custom_fonts_h4=”true” btn_link=”url:https%3A%2F%2Fravanmed.com%2Ftes%2F|title:%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DB%8C%DA%A9%20%D8%A7%D9%84%DA%A9%D8%AA%D8%B1%DB%8C%DA%A9%DB%8C%20%D9%85%D8%BA%D8%B2%20%7C%20tES” css=”.vc_custom_1713692426976{background-color: #ffffff !important;}”]

سفارش دستگاه تحریک الکتریکی مغز (tES) - روان مد تجهیزدستگاه تحریک مغزی tDCS مدل tES

[/vc_cta][/vc_tta_section][/vc_tta_pageable][vc_column_text]

آیا تحریک الکتریکی مغزی (tDCS) برای تومور مغزی مضر هست ؟

درباره ی این موضوع که آیا tDCS برای افرادی دارای تومور مغزی مشکل ساز هست باید عنوان شود که بعضی از افراد معتقدند که یکی از موارد منع استفاده از تحریک الکتریکی مغز برای تومور مغزی می باشد، ولی!
طبق تحقیقاتی (ما با بررسی چندین مقاله علمی-شهودی و طبق نظر محققان اعلام شده، عنوان می کنیم) که از تحریک الکتریکی برای افراد دارای تومور مغزی استفاده از این جریان قبل از عمل برای منعطف کردن مغز استفاده از این دستگاه مانعی ندارد. ( بهتر است با مشورت دکتر صورت بگیرد )

عوارض جانبی tdcs برای افراد تومور مغزی

طبق گفته های مقالات علمی مطالعه شده، tdcs عوارض جانبی برای افراد مورد آزمایش قرار گرفته وجود نداشته است.
آن طور که از شواهد معلوم است، در این آزمایش افراد دچار تشنج نشده اند و آزمایش را به طور کامل انجام دادند و به جز مواردی مانند سوزن سوزن شدن و احساس خارش دیگر مواردی گزارش نشده است.
*استفاده از تحریک الکتریکی به صورت محتاطانه و با مشورت پزشک مانعی ندارد.

رفرنس

Preoperative Transcranial Direct Current Stimulation in Glioma Patients: A Proof of Concept Pilot Study
* دانلود این مقاله علمی *

با خبر باشید!

با عضویت در کانال تلگرام و یا پیج اینستاگرام ما از آخرین اخبار این حوزه با خبر باشید.

عوارض tdcs و عوارض تحریک الکتریکی مغز چیست ؟ ، عوارض جانبی tdcs - روان مد تجهیز

عوارض tDCS

by تحریک الکتریکیمقاله

مطالب : عوارض tdcs ، عوارض دستگاه تحریک الکتریکی مغز، عوارض جانبی tDCS چیست ؟

عوارض دستگاه tDCS ( دستگاه تحریک الکتریکی مغزی )

transcranial Direct Current Stimulation که به اختصار tDCS گفته می شود، تحریک الکتریکی فراجمجمه ای به عنوان درمان و توان بخشی در عصر جدید شناخته می شود.
حال که امروزه به طور خیلی گسترده از این دستگاه استفاده می شود، سوالاتی زیادی مطرح می شود که بیشتر مربوط به عوارض tDCS و عوارض تحریک الکتریکی مغز چیست ؟
همانگونه که می دانید، تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز برای درمان بسیاری از اختلالات :

  • میگرن
  • افسردگی
  • بازتوانی پس از سکته مغزی
  • وزوز گوش (زنگ زدن گوش)
  • ولع مصرف (اعتیاد به انواع مواد و الکل و قرص یا پر خوری غذایی)
  • پارکینسون
  • اختلالات اضطرابی
    مورد استفاده قرار میگیرد.

برای خواندن مطالب بیشتر درباره تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز ( tDCS ) کلیک کنید

پیشنهاد ویژه برای شما!

خرید محصول با تخفیف ویژه! مخصوص این مقاله

 

چه کسانی نباید از tDCS استفاده کنند ؟

  • افرادی که زخم باز، عفونت پوستی ( مخصوصا روی محل اتصال الکترود ها )
  • افراد دارای سابقه صرع و تشنج دارند
  • افرادی که مشکلات قلبی یا تنظیم ضربان قلب دارند

    *در بعضی وبسایت ها از افراد دارای سابقه تومور مغزی به عنوان موارد منع استفاده ذکر شده که پیشنهاد می کنیم، مقاله درمان تومور مغزی با tDCS را مطالعه کنید.

عوارض جانبی tDCS چیست ؟

حال با این اوصاف به سوال اول می رسیم که عوارض tdcs چیست ؟ آیا عوارض جانبی تحریک الکتریکی مغزی وجود دارد ؟
برای پاسخ به این سوال باید عنوان کرد که تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغزی هیچ گونه عوارضی ندارد اما! ممکن است در جلسات اولیه ( تا دو جلسه اول و از جلسه سوم این مورد رفع می شود ) به دلیل تحریک و جریان الکتریکی که به سر وارد می شود، کمی پوست سر که الکترود در آن نقطه ها هستند، دچار خارش شود که مورد جدی نمی باشد.
این مورد بعد از جلسه سوم به بعد رفع شده و حتی تمامی افراد دچار این مشکل نمی شوند.
به همین دلیل هست که به افرادی که زخم باز بر روی سر دارند توصیه می شود از این دستگاه استفاده ننمایند تا زخم بهبود یابد و بعد استفاده شود.

نحوه ی کار با دستگاه چگونه است ؟

شرکت روان مد تجهیز علاوه بر ارائه ی این تجهیزات و دستگاه ها، نحوه ی کار با دستگاه ها و نرم افزار شناختی همراه با دستگاه را خدمت شما عزیزان ارائه می دهد تا بدون مشکلی با این دستگاه ها کار کنید.
در ضمن کار با این دستگاه ها خیلی راحت هستند و شما می توانید در کمترین زمان ممکن آن را فرا بگیرید.
حتی شرکت روان مد تجهیز، کارگاه هایی هم در این زمینه برگزار می کند و در صورت علاقه مندی می توانید در آن شرکت کنید.

با خبر باشید!

با عضویت در کانال تلگرام و یا پیج اینستاگرام ما از آخرین اخبار این حوزه با خبر باشید.

عوارض نوروفیدبک چیست ؟ - آیا نوروفیدبک عوارض دارد ؟ - عوارض نوروفیدبک در کودکان - عوارض درمان نوروفیدبک - روان مد تجهیز

عوارض نوروفیدبک

by مقالهنوروفیدبک

مطالب : عوارض نوروفیدبک چیست ؟ – آیا نوروفیدبک عوارض دارد ؟ – عوارض نوروفیدبک در کودکان – عوارض درمان نوروفیدبک

عوارض نوروفیدبک چیست؟

نوروفیدبک به عنوان درمان بالقوه اختلالاتی مانند : ADHD، ADD، اضطراب و استرس، افسردگی، وسواس و… شناخته می شود.
این روش درمانی که به سرعت در حال گسترش و فراگیر شدن است و افراد زیادی به دنبال درمان با نوروفیدبک هستند.
بدلیل اینکه استفاده از نوروفیدبک محدودیتی ندارد و هم کودکان و هم بزرگسالان از آن استفاده می کنند، گاهی سوالاتی ذهن را مشغول می‌کند.
با شرایط موجود این سوال در ذهن درمانگر ها بوجود می آید که آیا نوروفیدبک عوارض دارد ؟
و یا حتی کودکی میخواهد با نورو فیدبک درمان شود، آیا عوارض نوروفیدبک در کودکان وجود دارد ؟
در ادامه به این سوالات پاسخ خواهیم داد.

آیا نوروفیدبک عوارض جانبی دارد ؟

نوروفیدبک به عنوان یک روش درمانی غیرتهاجمی، هیچگونه امواجی به درون مغز نمی فرستد.
با دریافت امواج مختلف : آلفا، تتا و… از مغز و آنالیز کردن این امواج، می توان به اختلال پی برد و بر اساس پروتکل درمانی، درمان را آغاز کرد.
بسیاری از افراد مشکلی با نوروفیدبک ندارند اما ممکن است برخی دیگر، پس از اولین جلسه ی درمانی دچار سردرد و سرگیجه بشوند که این حالت طبیعی می باشد و از جلسه ی درمانی بعدی دیگر این حالت به سراغشان نمی آید.
از دیگر عوارض جانبی نورو فیدبک می توان به موارد زیر اشاره کرد :
1- سردرد و سرگیجه ( بعد از اولین جلسه درمانی )
2- خستگی ذهنی ( به دلیل فعالیت مغز برای درمان )
3- تغییرات خلق و خو [ خیلی نادر مشاهده شده ]

بیشتر درباره ی نوروفیدبک بدانید

پیشنهاد ویژه برای شما!

خرید محصول با تخفیف ویژه! مخصوص این مقاله

 

عوارض نوروفیدبک در کودکان

حال این سوال پیش می آید که عوارض نوروفیدبک در کودکان چیست ؟
تا سن 6 سالگی مغز کودکان درحال رشد است و از این سن میتوان نوروفیدبک را استفاده نمود ولی با این حال توصیه می شود کودکان از زمان ورود به مدرسه و دوران دبستان تحت درمان با نوروفیدبک قرار بگیرند.
زیرا کودکانی که به مدرسه می روند، راحت تر میتوان اختلال آن ها را تشخیص داد و مورد درمان قرار بگیرند.
* بهترین زمان درمان هم در این سنین می باشد که مغز انعطاف و تحریک پذیری بالایی دارد.
در این زمینه هیچگونه خطر و عوارض نوروفیدبک در کودکان وجود ندارد و یک روش کاملا ایمن می باشد.
به همین دلیل برخی از مدارس نیز به دنبال تهیه دستگاه نوروفیدبک برای درمان و بهبود عملکرد دانش آموزان می پردازند تا وضعیت تحصیلی و حتی زندگی دانش آموزان را بهتر کنند.
* پیشنهاد می‌شود مقاله نوروفیدبک در مدرسه را مطالعه بفرمایید

برای مشاهده جزییات بیشتر درباره ی دستگاه نوروفیدبک کلیک کنید و همچنین برای خواندن مقالات علمی نوروفیدبک کلیک کنید

سخن پایانی

سوالی که ذهن بسیاری از افراد را درگیر کرده این است که : عوارض نوروفیدبک چیست ؟
نوروفیدبک به عنوان یک درمان غیر تهاجمی که گسترش پیدا کرده است، هیچگونه خطری ندارد و کاملا ایمن می باشد.
فقط ممکن است بدلیل اینکه تازه درمان خود را با نوروفیدبک آغاز کرده اید، بعد از اولین جلسه ی درمانی دچار سردرد و سرگیجه بشوید که طبیعی بوده و از جلسه ی درمانی دوم به بعد دیگر چنین احساسی را نخواهید داشت و تجربه ی لذت بخشی را تجربه خواهید کرد.

صفحه ی اینستاگرام ما را دنبال کنید | در تلگرام با ما باشید